Öyle bir an geliyor ki, bazen çok iyi tanıdığınıza inandığınız birini aslında hiç tanımamış gibi oluyorsunuz.

Bilmiyorum.
Öyle bir an geliyor ki, bazen çok iyi tanıdığınıza inandığınız birini, aslında hiç tanımamış gibi oluyorsunuz.
Sanırım insanların değer yargıları farklı. Bana doğru gelen, sana yanlış gelebiliyor mesela. Sana yanlış gelenin doğru olabilme ihtimalini düşünmeden, beni ya da onu önyargılarınla yaralıyorsun. İki kişilik hayalleri tek başına kurup, herkes için en doğrusunun "senin hayallerin/planların" olduğunu düşünerek bir yol çiziyorsun. Nasıl olsa yaptın sen planı, karşındaki kabul etse de etmese de "seve seve" bu yolda yürümek zorundaymış gibi...
Ne yalan söyleyeyim, böyle anlarda ne heves kalıyor ne de başka bir şey. Sana empoze ettiği ve aslında empoze ettiklerinin çok da mantıksız olmadığını düşünürken, bir anda nasıl oluyorsa bambaşka konuşmaya başlıyor, aynı hayali farklı bir versiyonuyla değiştiriyor. 
Düşünmeyin arkadaşım.
Vallahi yarını, öbür günü düşünmeyin. Bugün her şey yolundaysa, değmesinler keyfinize. Düşünürseniz üzülürsünüz. Kurmayın hayal falan. Ne de olsa hayal edince hayat size bir yerden, bir kazık atıveriyor, tuzla buz oluyor bütün hayalleriniz.
Boş verdim ben. Bugünü yaşıyorum. Yarın ne olur, kim olur irdelemiyorum artık.