Kapat gözlerini.
Yanında olduğumu farz et.
Boynumdan alıp, ciğerlerine hapsettiğin kokumu anımsamaya çalış.
Başarabilirsen ne ala, çünkü uzun zaman oldu.
Kavuşmayalı uzun zaman oldu. Ellerimiz soğuyalı, buz keseli ve kendi başlarına ısınamayalı uzun zaman oldu. Başımı göğüsüne koyup, kalp atışlarını dinlemeyeli, derin bir iç çekmeyeli uzun zaman oldu.
Geçen zaman olsun, bir biz geçmeyelim sevdamızdan. Ölüm bile çalsa kapımızı, dimdik durup, ağzımızda sakladığımız son nefesimizle birbirimizi sevdiğimizi söyleyelim.
Açma gözlerini.
Belledin mi beni yanında? Elini tutuyorum, ilk günkü heyecanla, ilk günkü sıcaklıkla. Hafiften bizim şarkımız çalıyor, duyuyor musun? "...And i recall that you were mine in those Parisienne days..."
Aç şimdi gözlerini, yanındayım.
Gözlerim gözlerinde.
Unutma bu anı, çünkü her gün bu anı tekrar tekrar yaşayacağız.
Çünkü sen, aylar önce, öyküme ömür katmaya geldin. Şimdiden kitaplaştık, inan bana, şimdiden destanlaştık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder