Bencilsin ve vakti geldiğinde anlayacaksın ki, bencilliğin yalnızca sana zarar veriyor. Vakti geldiğinde ve kimsesiz kaldığında, anlayacaksın bir şeylerin aslında senin doğrularından ibaret olmadığını.
Devam et suçlamaya, beni, aileni, arkadaşlarını ve hatta biraz daha baş kaldır, suçla tanrıyı. Bir kere olsun, dönüp bakma kendine. Her şey, herkes suçlu olsun gözünde, herkesten nefret et sonra.
Susasım geliyor bazen.
"Konuşma kızım!" diyorum. Sonra susuyorum, anlamıyorsun neden sustuğumu. Oysa beni biraz olsun tanıyabilmiş olsaydın, sessizliğimin tek sebebinin kırgınlığım olduğunu bilirdin.
Canımı yakıyorsun. Belki bundan sonra daha da yanacak canım ve belki bin defa daha kendime "Alış kızım." diyeceğim. Fakat gerçek şu ki, alışamıyorum. Seninleyken sensiz olmaya, kendinden başkasını düşünmeyişine, uğruma çırpınmayışına alışamıyorum, alışamayacağım.
Diyeceğim o ki,
yazık ediyorsun, etme.
Bencilsin, olma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder